Passie

‘Ik wou dat ik een passie had…..’ Als ik terugblik op afgelopen jaar en op de professionals, die ik heb begeleid, kwam dit verlangen en de directe vraag erachter ‘en wat ís mijn passie dan?’ vaak in gesprekken naar voren. Concrete antwoorden hierop leken soms ver weg, groots en onbereikbaar. Zeker als anderen in werk wel hun passie gevonden lijken te hebben of dit in ieder geval naar buiten toe krachtig uitstralen.

Liever heb ik het met coachees dan over de bijdrage die zij willen leveren in werk en welk doel zij in hun activiteiten nastreven. Vragen als: waarom werk je eigenlijk, voor wat en voor wie? Waar maak je je druk om en wat raakt je in werk? Heel vaak is de achterliggende wens van de opmerking ‘ik wou dat ik een passie had‘ dan eigenlijk deze: werk kunnen doen waarin je van betekenis bent, gezien wordt, in het licht komt; werk waarin je gewaardeerd wordt, volwaardig mee mag doen en erkend wordt in jouw aandeel. En dat hoeft lang niet altijd te betekenen dat hiervoor grootse veranderingen en carrièreswitches nodig zijn. De kunst van het coachen is voor mij dan om mensen (weer) te verbinden met hun eigen persoonlijke betekenis van werk en te ontdekken hoe zij zelf de leiding kunnen nemen om dit vorm en inhoud te geven.

En ja, daar hoort natuurlijk ook een contextafhankelijkheid bij. Dus is het fijn en helpt het als de bijdrage die iemand levert (of wil leveren) in werk ook oprecht gezien en benoemd wordt door bv. leiders, managers en collega’s. En is het ook handig als de talenten in iemand (h)erkend worden, er ruimte is om dit verder te ontwikkelen en professionals zich kunnen laten zien en horen.  Niet alleen via grootse en opvallende successen, maar ook via de bijdrage die de ‘radartjes in het grotere geheel’ en de ‘stille krachten’ leveren. Want we hebben elkaar nodig om te kunnen floreren en van betekenis te zijn in werk.